Pensa-se que o núcleo do texto bíblico sobre o qual todas as outras narrativas foram colocadas tenha sido composto em meados ou finais do século oitavo antes da era comum, no final do apogeu do Reino de Efraim do Norte (um dos dois reinos que ocupavam o Israel bíblico). Esta camada, comumente designada por "E", está indicada com texto ÍNDIGO. A primeira parashá que contém texto desta camada foi a parashat Va'erá no Sefer Bereshit.
Pensa-se que a camada mais antiga seguinte tenha sido composta no final do século oitavo ou início do século sétimo antes da era comum, no Reino de Iehudá, no sul. Esta camada, comummente conhecida como "J", está indicada com um texto AZUL.
O sefer Devarim é considerado o composto de duas camadas de redação, 'D1' e 'D2', a última das quais também acrescentou alguns versos ao livro do sefer Shemot na Parashat Bo. No seu conjunto, estas camadas (comumente designadas pelo termo "deuteronomista") terão sido formadas por um processo complexo que se estendeu provavelmente desde o século sétimo antes da era comum, até ao início do século quinto. Em geral, D2 partilha uma perspectiva particularmente não Iehudaíta, na sequência da divisão entre o norte (Efraim/Israel) e o sul (Israel) após o reinado de Shlomo, uma perspectiva que foi ignorada por D1 (e autores sucessivos). O Dr. Yoreh escreve: "Na única intervenção do Humash de D fora do sefer Devarim, D2 torna explícito o que [estava] implícito em P [os estratos 'Sacerdotais'], ou seja que a santificação do primogênito era em memória de YHVH matando os primogênitos egípcios e poupando os primogênitos israelitas. De acordo com este autor, tudo isto fazia parte da celebração do Pessa'h (P não legisla as leis da Pessa'h no Shemot). A razão da intervenção desta fonte foi que o êxodo do Egito seria o acontecimento seminal da história israelita e a razão de tantas leis de Devarim, como o respeito pelo estrangeiro e a observância do Shabat. A sua função didática vital, portanto, precisava de ser enfatizada enquanto a cena do êxodo era narrada, uma vez que nenhuma outra fonte o tinha feito aquilo." D2 aparece aqui no texto de MARROM.
O estrato seguinte, que se pensa ter sido composto durante o período exílico e pós-exílico inicial (571-486 antes da era comum) é, como explica o Dr. Yoreh, "responsável por suplementar a narrativa de 'J' com datas, nomes e números, assim 'ordenando' e autenticando o relato de 'J'". Esta camada, comumente referida como 'P' (para Priestly = 'Sacerdotal') aparece aqui no texto VERDE.
O estrato seguinte popularizou a lei kohanita para o remanescente de Iehudá após a destruição do Templo, e funcionou como intermediário entre as listas e leis kohanitas e a narrativa circundante. Esta camada, que o Dr. Yoreh chama de 'H' (referindo-se ao 'Código de Santidade') aparece aqui em texto VERDE LIMÃO.
A camada mais recente de texto, é um texto pós-exílico (pré-século terceiro antes da era comum) que o Dr. Yoreh se refere como o "Bridger" que complementa estratos anteriores com genealogias e mitos populares, fornecendo pontes narrativas entre ciclos de histórias distantes. Este estrato "B" é apresentado aqui em FUCHSIA.
A Parashat Bo (Shemot 10:1-13:16), no ciclo anual de leitura da Torá, é lida no primeiro shabat do mês de Sh'vat. A parashá é precedida pela parashat Va'erá (Shemot 6:2-9:35); e a parashat B'shalaḥ (Shemot 13:17-17:16) é a próxima.
וַיֹּ֤אמֶר יְהֹוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה בֹּ֖א אֶל־פַּרְעֹ֑ה כִּֽי־אֲנִ֞י הִכְבַּ֤דְתִּי אֶת־לִבּוֹ֙ וְאֶת־לֵ֣ב עֲבָדָ֔יו לְמַ֗עַן שִׁתִ֛י אֹתֹתַ֥י אֵ֖לֶּה בְּקִרְבּֽוֹ׃
YHVH disse a Mosheh: "Vá ao Faraó! Porque tornei pesado o seu coração e o coração dos seus servos, a fim de pôr entre eles estes meus sinais
וּלְמַ֡עַן תְּסַפֵּר֩ בְּאׇזְנֵ֨י בִנְךָ֜ וּבֶן־בִּנְךָ֗ אֵ֣ת אֲשֶׁ֤ר הִתְעַלַּ֙לְתִּי֙ בְּמִצְרַ֔יִם וְאֶת־אֹתֹתַ֖י אֲשֶׁר־שַׂ֣מְתִּי בָ֑ם וִֽידַעְתֶּ֖ם כִּי־אֲנִ֥י יְהֹוָֽה׃
e para que conte aos ouvidos do teu filho e do filho do teu filho como fui caprichoso com o Mitzraim, e os meus sinais, que coloquei sobre eles - para que saiba que eu sou o YHVH".
וַיָּבֹ֨א מֹשֶׁ֣ה וְאַהֲרֹן֮ אֶל־פַּרְעֹה֒ וַיֹּאמְר֣וּ אֵלָ֗יו כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהֹוָה֙ אֱלֹהֵ֣י הָֽעִבְרִ֔ים עַד־מָתַ֣י מֵאַ֔נְתָּ לֵעָנֹ֖ת מִפָּנָ֑י שַׁלַּ֥ח עַמִּ֖י וְיַֽעַבְדֻֽנִי׃
Mosheh e Aharon foram encontrar o Faraó e disseram a ele: "Assim disse o YHVH, o elo'ah dos ivrim: 'Até quando você se recusará a se humilha perante mim? Mande libertar o meu povo, para que me sirva!
כִּ֛י אִם־מָאֵ֥ן אַתָּ֖ה לְשַׁלֵּ֣חַ אֶת־עַמִּ֑י הִנְנִ֨י מֵבִ֥יא מָחָ֛ר אַרְבֶּ֖ה בִּגְבֻלֶֽךָ׃
Mas se você se recusar a libertar o meu povo, amanhã trarei a horda de gafanhotos para o seu território!
וְכִסָּה֙ אֶת־עֵ֣ין הָאָ֔רֶץ וְלֹ֥א יוּכַ֖ל לִרְאֹ֣ת אֶת־הָאָ֑רֶץ וְאָכַ֣ל ׀ אֶת־יֶ֣תֶר הַפְּלֵטָ֗ה הַנִּשְׁאֶ֤רֶת לָכֶם֙ מִן־הַבָּרָ֔ד וְאָכַל֙ אֶת־כׇּל־הָעֵ֔ץ הַצֹּמֵ֥חַ לָכֶ֖ם מִן־הַשָּׂדֶֽה׃
Eles cobrirão a terra fértil, de modo que não se poderá nem ver a terra fértil, e consumirão o que restar do que sobrou e do que vos resta do que foi destruído pelo granizo; eles até consumirão todas as árvores que brotarem no campo,
וּמָלְא֨וּ בָתֶּ֜יךָ וּבָתֵּ֣י כׇל־עֲבָדֶ֘יךָ֮ וּבָתֵּ֣י כׇל־מִצְרַ֒יִם֒ אֲשֶׁ֨ר לֹֽא־רָא֤וּ אֲבֹתֶ֙יךָ֙ וַאֲב֣וֹת אֲבֹתֶ֔יךָ מִיּ֗וֹם הֱיוֹתָם֙ עַל־הָ֣אֲדָמָ֔ה עַ֖ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וַיִּ֥פֶן וַיֵּצֵ֖א מֵעִ֥ם פַּרְעֹֽה׃
E encherão as tuas casas, as casas de todos os teus servos e as casas de todo o Mitzraim, como nunca viram os teus pais nem os pais dos teus pais, desde o dia em que eles estavam na terra fértil até ao dia de hoje". E se virando, saiu da presença do Faraó.
וַיֹּאמְרוּ֩ עַבְדֵ֨י פַרְעֹ֜ה אֵלָ֗יו עַד־מָתַי֙ יִהְיֶ֨ה זֶ֥ה לָ֙נוּ֙ לְמוֹקֵ֔שׁ שַׁלַּח֙ אֶת־הָ֣אֲנָשִׁ֔ים וְיַֽעַבְד֖וּ אֶת־יְהֹוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֑ם הֲטֶ֣רֶם תֵּדַ֔ע כִּ֥י אָבְדָ֖ה מִצְרָֽיִם׃
Os servos do Faraó disseram-lhe: "Até quando este homem será uma armadilha para nós? Liberte os homens, para que sirvam o YHVH, o seu elo'ah! Você ainda não sabe que o Mitzraim está perdido?"
וַיּוּשַׁ֞ב אֶת־מֹשֶׁ֤ה וְאֶֽת־אַהֲרֹן֙ אֶל־פַּרְעֹ֔ה וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֔ם לְכ֥וּ עִבְד֖וּ אֶת־יְהֹוָ֣ה אֱלֹהֵיכֶ֑ם מִ֥י וָמִ֖י הַהֹלְכִֽים׃
Mosheh e Aharon retornaram ao Faraó, e este disse a eles: "Vão! Sirvam o YHVH vosso elo'ah! - Quem, quais são os que vão?"
וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֔ה בִּנְעָרֵ֥ינוּ וּבִזְקֵנֵ֖ינוּ נֵלֵ֑ךְ בְּבָנֵ֨ינוּ וּבִבְנוֹתֵ֜נוּ בְּצֹאנֵ֤נוּ וּבִבְקָרֵ֙נוּ֙ נֵלֵ֔ךְ כִּ֥י חַג־יְהֹוָ֖ה לָֽנוּ׃
Mosheh disse: "Com os nossos jovens, com os nossos anciãos iremos, com os nossos filhos e com as nossas filhas, com as nossas ovelhas e com os nossos bois iremos - porque é uma festa de peregrinação de YHVH para nós."
וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֗ם יְהִ֨י כֵ֤ן יְהֹוָה֙ עִמָּכֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֛ר אֲשַׁלַּ֥ח אֶתְכֶ֖ם וְאֶֽת־טַפְּכֶ֑ם רְא֕וּ כִּ֥י רָעָ֖ה נֶ֥גֶד פְּנֵיכֶֽם׃
E disse a eles: "Que YHVH esteja com vocês, assim como eu pretendo liberar vocês com os vossos pequenos! Vejam que - sim, os vossos rostos estão voltados para o mal!
לֹ֣א כֵ֗ן לְכֽוּ־נָ֤א הַגְּבָרִים֙ וְעִבְד֣וּ אֶת־יְהֹוָ֔ה כִּ֥י אֹתָ֖הּ אַתֶּ֣ם מְבַקְשִׁ֑ים וַיְגָ֣רֶשׁ אֹתָ֔ם מֵאֵ֖ת פְּנֵ֥י פַרְעֹֽה׃ {ס}
Não será assim - vão agora, os homens, e sirvam ao YHVH, porque é isso que (realmente) procuram!" E eles foram expulsos da presença do Faraó.
וַיֹּ֨אמֶר יְהֹוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה נְטֵ֨ה יָדְךָ֜ עַל־אֶ֤רֶץ מִצְרַ֙יִם֙ בָּֽאַרְבֶּ֔ה וְיַ֖עַל עַל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וְיֹאכַל֙ אֶת־כׇּל־עֵ֣שֶׂב הָאָ֔רֶץ אֵ֛ת כׇּל־אֲשֶׁ֥ר הִשְׁאִ֖יר הַבָּרָֽד׃
YHVH disse a Mosheh: "Estenda a tua mão sobre a terra de Mitzraim para a horda de gafanhotos, e ela subirá sobre a terra de Mitzraim, consumindo todas as plantas da terra, tudo o que sobrou do granizo."
וַיֵּ֨ט מֹשֶׁ֣ה אֶת־מַטֵּ֘הוּ֮ עַל־אֶ֣רֶץ מִצְרַ֒יִם֒ וַֽיהֹוָ֗ה נִהַ֤ג רֽוּחַ־קָדִים֙ בָּאָ֔רֶץ כׇּל־הַיּ֥וֹם הַה֖וּא וְכׇל־הַלָּ֑יְלָה הַבֹּ֣קֶר הָיָ֔ה וְר֙וּחַ֙ הַקָּדִ֔ים נָשָׂ֖א אֶת־הָאַרְבֶּֽה׃
Mosheh estendeu o seu cajado sobre a terra de Mitzraim, e o YHVH trouxe um vento oriental contra a terra durante todo aquele dia e toda a noite; quando amanheceu, o vento oriental tinha trazido a horda de gafanhotos.
וַיַּ֣עַל הָֽאַרְבֶּ֗ה עַ֚ל כׇּל־אֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם וַיָּ֕נַח בְּכֹ֖ל גְּב֣וּל מִצְרָ֑יִם כָּבֵ֣ד מְאֹ֔ד לְ֠פָנָ֠יו לֹא־הָ֨יָה כֵ֤ן אַרְבֶּה֙ כָּמֹ֔הוּ וְאַחֲרָ֖יו לֹ֥א יִֽהְיֶה־כֵּֽן׃
A horda de gafanhotos subiu sobre toda a terra de Mitzraim, pousou sobre todo o território de Mitzraim, extremamente pesada; antes dela não havia horda de gafanhotos como aquela, e depois dela não haverá mais.
וַיְכַ֞ס אֶת־עֵ֣ין כׇּל־הָאָ֘רֶץ֮ וַתֶּחְשַׁ֣ךְ הָאָ֒רֶץ֒ וַיֹּ֜אכַל אֶת־כׇּל־עֵ֣שֶׂב הָאָ֗רֶץ וְאֵת֙ כׇּל־פְּרִ֣י הָעֵ֔ץ אֲשֶׁ֥ר הוֹתִ֖יר הַבָּרָ֑ד וְלֹא־נוֹתַ֨ר כׇּל־יֶ֧רֶק בָּעֵ֛ץ וּבְעֵ֥שֶׂב הַשָּׂדֶ֖ה בְּכׇל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃
Cobriu a superfície de toda a terra, e a terra escureceu, consumiu todas as plantas da terra e todo o fruto das árvores que o granizo tinha deixado; não restou nada verde das árvores e das plantas do campo, em toda a terra de Mitzraim.
וַיְמַהֵ֣ר פַּרְעֹ֔ה לִקְרֹ֖א לְמֹשֶׁ֣ה וּֽלְאַהֲרֹ֑ן וַיֹּ֗אמֶר חָטָ֛אתִי לַיהֹוָ֥ה אֱלֹֽהֵיכֶ֖ם וְלָכֶֽם׃
Rapidamente o Faraó mandou chamar Mosheh e Aharon e disse: "Errei contra YHVH, teu elo'ah, e contra você!
וְעַתָּ֗ה שָׂ֣א נָ֤א חַטָּאתִי֙ אַ֣ךְ הַפַּ֔עַם וְהַעְתִּ֖ירוּ לַיהֹוָ֣ה אֱלֹהֵיכֶ֑ם וְיָסֵר֙ מֵֽעָלַ֔י רַ֖ק אֶת־הַמָּ֥וֶת הַזֶּֽה׃
Por isso, agora, peça para que tolere o meu erro só desta vez! E peça ao YHVH teu elo'ah, para que ele possa remover esta morte de mim!"
וַיֵּצֵ֖א מֵעִ֣ם פַּרְעֹ֑ה וַיֶּעְתַּ֖ר אֶל־יְהֹוָֽה׃
E saiu da presença do Faraó e pediu ao YHVH.
וַיַּהֲפֹ֨ךְ יְהֹוָ֤ה רֽוּחַ־יָם֙ חָזָ֣ק מְאֹ֔ד וַיִּשָּׂא֙ אֶת־הָ֣אַרְבֶּ֔ה וַיִּתְקָעֵ֖הוּ יָ֣מָּה סּ֑וּף לֹ֤א נִשְׁאַר֙ אַרְבֶּ֣ה אֶחָ֔ד בְּכֹ֖ל גְּב֥וּל מִצְרָֽיִם׃
YHVH fez soprar um vento marítimo fortíssimo, que arrastou os gafanhotos e os lançou no mar dos juncos; não ficou um único gafanhoto em todo o território de Mitzraim.
וַיְחַזֵּ֥ק יְהֹוָ֖ה אֶת־לֵ֣ב פַּרְעֹ֑ה וְלֹ֥א שִׁלַּ֖ח אֶת־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ {פ}
Mas YHVH fortaleceu o coração do Faraó, e ele não libertou os filhos de Israel.
וַיֹּ֨אמֶר יְהֹוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה נְטֵ֤ה יָֽדְךָ֙ עַל־הַשָּׁמַ֔יִם וִ֥יהִי חֹ֖שֶׁךְ עַל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וְיָמֵ֖שׁ חֹֽשֶׁךְ׃
YHVH disse a Mosheh: "Estende a tua mão aos céus, e haja trevas sobre a terra de Mitzraim; eles sentirão trevas!"
וַיֵּ֥ט מֹשֶׁ֛ה אֶת־יָד֖וֹ עַל־הַשָּׁמָ֑יִם וַיְהִ֧י חֹֽשֶׁךְ־אֲפֵלָ֛ה בְּכׇל־אֶ֥רֶץ מִצְרַ֖יִם שְׁלֹ֥שֶׁת יָמִֽים׃
Mosheh estendeu a mão sobre os céus, e houve trevas em toda a terra de Mitzraim, durante três dias,
לֹֽא־רָא֞וּ אִ֣ישׁ אֶת־אָחִ֗יו וְלֹא־קָ֛מוּ אִ֥ישׁ מִתַּחְתָּ֖יו שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֑ים וּֽלְכׇל־בְּנֵ֧י יִשְׂרָאֵ֛ל הָ֥יָה א֖וֹר בְּמוֹשְׁבֹתָֽם׃
um homem não podia ver o seu irmão, e um homem não se podia levantar do seu lugar durante três dias. Mas, para todos os filhos de Israel, havia luz nas suas habitações.
וַיִּקְרָ֨א פַרְעֹ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה וַיֹּ֙אמֶר֙ לְכוּ֙ עִבְד֣וּ אֶת־יְהֹוָ֔ה רַ֛ק צֹאנְכֶ֥ם וּבְקַרְכֶ֖ם יֻצָּ֑ג גַּֽם־טַפְּכֶ֖ם יֵלֵ֥ךְ עִמָּכֶֽם׃
O Faraó mandou chamar Mosheh e disse-lhe: "Vão, sirvam ao YHVH, só as suas ovelhas e os seus bois ficarão, até os vossos pequeninos podem ir junto!"
וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֔ה גַּם־אַתָּ֛ה תִּתֵּ֥ן בְּיָדֵ֖נוּ זְבָחִ֣ים וְעֹלֹ֑ת וְעָשִׂ֖ינוּ לַיהֹוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃
Mosheh disse: "Você também deve entregar nas nossas mãos, as ofertas e presentes, para que os ofereçamos ao YHVH, nosso elo'ah!
וְגַם־מִקְנֵ֜נוּ יֵלֵ֣ךְ עִמָּ֗נוּ לֹ֤א תִשָּׁאֵר֙ פַּרְסָ֔ה כִּ֚י מִמֶּ֣נּוּ נִקַּ֔ח לַעֲבֹ֖ד אֶת־יְהֹוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ וַאֲנַ֣חְנוּ לֹֽא־נֵדַ֗ע מַֽה־נַּעֲבֹד֙ אֶת־יְהֹוָ֔ה עַד־בֹּאֵ֖נוּ שָֽׁמָּה׃
Até o nosso gado deve ir conosco, nem um casco pode ficar para trás: pois alguns deles devemos levar para servir o YHVH nosso elo'ah; nós não sabemos como devemos servir o YHVH até chegarmos lá".
וַיְחַזֵּ֥ק יְהֹוָ֖ה אֶת־לֵ֣ב פַּרְעֹ֑ה וְלֹ֥א אָבָ֖ה לְשַׁלְּחָֽם׃
Mas, o YHVH fortaleceu o coração do Faraó, de modo que ele não consentiu em libertá-los.
וַיֹּֽאמֶר־ל֥וֹ פַרְעֹ֖ה לֵ֣ךְ מֵעָלָ֑י הִשָּׁ֣מֶר לְךָ֗ אַל־תֹּ֙סֶף֙ רְא֣וֹת פָּנַ֔י כִּ֗י בְּי֛וֹם רְאֹתְךָ֥ פָנַ֖י תָּמֽוּת׃
O Faraó disse a ele: "Saia da minha frente! Preste atenção: Não volte a ver o meu rosto, porque no dia em que vir o meu rosto, você será morto!"
וַיֹּ֥אמֶר מֹשֶׁ֖ה כֵּ֣ן דִּבַּ֑רְתָּ לֹא־אֹסִ֥ף ע֖וֹד רְא֥וֹת פָּנֶֽיךָ׃ {פ}
Mosheh disse: "Falou bem, não voltarei a ver o teu rosto."
וַיֹּ֨אמֶר יְהֹוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה ע֣וֹד נֶ֤גַע אֶחָד֙ אָבִ֤יא עַל־פַּרְעֹה֙ וְעַל־מִצְרַ֔יִם אַֽחֲרֵי־כֵ֕ן יְשַׁלַּ֥ח אֶתְכֶ֖ם מִזֶּ֑ה כְּשַׁ֨לְּח֔וֹ כָּלָ֕ה גָּרֵ֛שׁ יְגָרֵ֥שׁ אֶתְכֶ֖ם מִזֶּֽה׃
YHVH disse a Mosheh: "Farei com que venha mais um golpe sobre o Faraó e sobre Mitzraim; depois disso, ele os libertará. Quando ele te libertar, estará tudo acabado - ele expulsará, sim, os expulsará daqui.
דַּבֶּר־נָ֖א בְּאׇזְנֵ֣י הָעָ֑ם וְיִשְׁאֲל֞וּ אִ֣ישׁ ׀ מֵאֵ֣ת רֵעֵ֗הוּ וְאִשָּׁה֙ מֵאֵ֣ת רְעוּתָ֔הּ כְּלֵי־כֶ֖סֶף וּכְלֵ֥י זָהָֽב׃
Por favor, falem aos ouvidos do povo: Peçam, cada homem ao seu próximo, cada mulher ao seu próximo, objetos de prata e objetos de ouro."
וַיִּתֵּ֧ן יְהֹוָ֛ה אֶת־חֵ֥ן הָעָ֖ם בְּעֵינֵ֣י מִצְרָ֑יִם גַּ֣ם ׀ הָאִ֣ישׁ מֹשֶׁ֗ה גָּד֤וֹל מְאֹד֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם בְּעֵינֵ֥י עַבְדֵֽי־פַרְעֹ֖ה וּבְעֵינֵ֥י הָעָֽם׃ {ס}
E YHVH favoreceu o povo aos olhos de Mitzraim, enquanto o homem Mosheh foi (considerado) muito grande na terra de Mitzraim, aos olhos dos servos do Faraó e aos olhos do povo.
וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֔ה כֹּ֖ה אָמַ֣ר יְהֹוָ֑ה כַּחֲצֹ֣ת הַלַּ֔יְלָה אֲנִ֥י יוֹצֵ֖א בְּת֥וֹךְ מִצְרָֽיִם׃
Mosheh disse: "Assim diz YHVH: 'Cerca da meia noite sairei pelo meio de Mitzraim,
וּמֵ֣ת כׇּל־בְּכוֹר֮ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֒יִם֒ מִבְּכ֤וֹר פַּרְעֹה֙ הַיֹּשֵׁ֣ב עַל־כִּסְא֔וֹ עַ֚ד בְּכ֣וֹר הַשִּׁפְחָ֔ה אֲשֶׁ֖ר אַחַ֣ר הָרֵחָ֑יִם וְכֹ֖ל בְּכ֥וֹר בְּהֵמָֽה׃
e morrerá todo o primogênito em toda a terra de Mitzraim, desde o primogênito do Faraó, que se assenta no seu trono, até ao primogênito da criada que está atrás do moinho de mão, e todo o primogênito dos animais.
וְהָ֥יְתָ֛ה צְעָקָ֥ה גְדֹלָ֖ה בְּכׇל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם אֲשֶׁ֤ר כָּמֹ֙הוּ֙ לֹ֣א נִהְיָ֔תָה וְכָמֹ֖הוּ לֹ֥א תֹסִֽף׃
Então haverá um grito em toda a terra de Mitzraim, como nunca houve, como nunca mais haverá.
וּלְכֹ֣ל ׀ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל לֹ֤א יֶֽחֱרַץ־כֶּ֙לֶב֙ לְשֹׁנ֔וֹ לְמֵאִ֖ישׁ וְעַד־בְּהֵמָ֑ה לְמַ֙עַן֙ תֵּֽדְע֔וּן אֲשֶׁר֙ יַפְלֶ֣ה יְהֹוָ֔ה בֵּ֥ין מִצְרַ֖יִם וּבֵ֥ין יִשְׂרָאֵֽל׃
Mas contra todos os filhos de Israel, nenhum cachorro poderá afiar a sua língua, nem contra os homens nem contra os animais, para que saibais que o YHVH faz distinção entre Mitzraim e Israel.
וְיָרְד֣וּ כׇל־עֲבָדֶ֩יךָ֩ אֵ֨לֶּה אֵלַ֜י וְהִשְׁתַּֽחֲווּ־לִ֣י לֵאמֹ֗ר צֵ֤א אַתָּה֙ וְכׇל־הָעָ֣ם אֲשֶׁר־בְּרַגְלֶ֔יךָ וְאַחֲרֵי־כֵ֖ן אֵצֵ֑א וַיֵּצֵ֥א מֵֽעִם־פַּרְעֹ֖ה בׇּחֳרִי־אָֽף׃ {ס}
Então, todos estes teus servos descerão até mim e se curvarão diante de mim, dizendo: Sai, tu e todo o povo que anda nas tuas pegadas! E depois eu sairei". Saiu de diante do Faraó com fogo nas ventas.
וַיֹּ֤אמֶר יְהֹוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה לֹא־יִשְׁמַ֥ע אֲלֵיכֶ֖ם פַּרְעֹ֑ה לְמַ֛עַן רְב֥וֹת מוֹפְתַ֖י בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃
YHVH disse a Mosheh: "O Faraó não vos ouvirá, para que os meus presságios sejam muitos na terra de Mitzraim".
וּמֹשֶׁ֣ה וְאַהֲרֹ֗ן עָשׂ֛וּ אֶת־כׇּל־הַמֹּפְתִ֥ים הָאֵ֖לֶּה לִפְנֵ֣י פַרְעֹ֑ה וַיְחַזֵּ֤ק יְהֹוָה֙ אֶת־לֵ֣ב פַּרְעֹ֔ה וְלֹֽא־שִׁלַּ֥ח אֶת־בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל מֵאַרְצֽוֹ׃ {ס}
Ora, Mosheh e Aharon tinham feito todos os sinais na presença do Faraó, mas YHVH tinha fortalecido o coração do Faraó, e ele não tinha libertado os filhos de Israel da sua terra.
וַיֹּ֤אמֶר יְהֹוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֣ה וְאֶֽל־אַהֲרֹ֔ן בְּאֶ֥רֶץ מִצְרַ֖יִם לֵאמֹֽר׃
YHVH disse a Mosheh e a Aharon na terra de Mitzraim, dizendo:
הַחֹ֧דֶשׁ הַזֶּ֛ה לָכֶ֖ם רֹ֣אשׁ חֳדָשִׁ֑ים רִאשׁ֥וֹן הוּא֙ לָכֶ֔ם לְחׇדְשֵׁ֖י הַשָּׁנָֽה׃
"Que esta lua nova seja para vós o início das luas novas, o início das luas novas do ano.
דַּבְּר֗וּ אֶֽל־כׇּל־עֲדַ֤ת יִשְׂרָאֵל֙ לֵאמֹ֔ר בֶּעָשֹׂ֖ר לַחֹ֣דֶשׁ הַזֶּ֑ה וְיִקְח֣וּ לָהֶ֗ם אִ֛ישׁ שֶׂ֥ה לְבֵית־אָבֹ֖ת שֶׂ֥ה לַבָּֽיִת׃
Fala a toda a comunidade de Israel, dizendo: "No décimo dia depois desta lua nova, cada homem levará um carneiro, segundo a casa de seu pai, um carneiro por família.
וְאִם־יִמְעַ֣ט הַבַּ֘יִת֮ מִהְי֣וֹת מִשֶּׂה֒ וְלָקַ֣ח ה֗וּא וּשְׁכֵנ֛וֹ הַקָּרֹ֥ב אֶל־בֵּית֖וֹ בְּמִכְסַ֣ת נְפָשֹׁ֑ת אִ֚ישׁ לְפִ֣י אׇכְל֔וֹ תָּכֹ֖סּוּ עַל־הַשֶּֽׂה׃
Se houver muito poucos na casa para um cordeiro, ele e o seu vizinho que estiver perto da sua casa, devem tomá-lo, de acordo com o número total de pessoas; cada homem, de acordo com o que pode comer, deve calcular o cordeiro.
שֶׂ֥ה תָמִ֛ים זָכָ֥ר בֶּן־שָׁנָ֖ה יִהְיֶ֣ה לָכֶ֑ם מִן־הַכְּבָשִׂ֥ים וּמִן־הָעִזִּ֖ים תִּקָּֽחוּ׃
Um cordeiro de um ano, macho e sadio, será vosso; das ovelhas e das cabras o tomareis.
וְהָיָ֤ה לָכֶם֙ לְמִשְׁמֶ֔רֶת עַ֣ד אַרְבָּעָ֥ה עָשָׂ֛ר י֖וֹם לַחֹ֣דֶשׁ הַזֶּ֑ה וְשָׁחֲט֣וּ אֹת֗וֹ כֹּ֛ל קְהַ֥ל עֲדַֽת־יִשְׂרָאֵ֖ל בֵּ֥ין הָעַרְבָּֽיִם׃
Ficará guardado para vós, até ao décimo quarto dia depois desta lua nova, e abaterão - toda a reunião da comunidade de Israel - entre os tempos do pôr do sol.
וְלָֽקְחוּ֙ מִן־הַדָּ֔ם וְנָ֥תְנ֛וּ עַל־שְׁתֵּ֥י הַמְּזוּזֹ֖ת וְעַל־הַמַּשְׁק֑וֹף עַ֚ל הַבָּ֣תִּ֔ים אֲשֶׁר־יֹאכְל֥וּ אֹת֖וֹ בָּהֶֽם׃
Tomarão um pouco do sangue e colocarão nas duas colunas e na verga da porta, nas casas em que o comerem.
וְאָכְל֥וּ אֶת־הַבָּשָׂ֖ר בַּלַּ֣יְלָה הַזֶּ֑ה צְלִי־אֵ֣שׁ וּמַצּ֔וֹת עַל־מְרֹרִ֖ים יֹאכְלֻֽהוּ׃
Nessa noite, comerão a carne assada no fogo, e matzot, com ervas amargas, comerão.
אַל־תֹּאכְל֤וּ מִמֶּ֙נּוּ֙ נָ֔א וּבָשֵׁ֥ל מְבֻשָּׁ֖ל בַּמָּ֑יִם כִּ֣י אִם־צְלִי־אֵ֔שׁ רֹאשׁ֥וֹ עַל־כְּרָעָ֖יו וְעַל־קִרְבּֽוֹ׃
Não o comais cru, nem cozido, nem cozido em água, mas sim assado no fogo, com a cabeça, as pernas e as vísceras.
וְלֹא־תוֹתִ֥ירוּ מִמֶּ֖נּוּ עַד־בֹּ֑קֶר וְהַנֹּתָ֥ר מִמֶּ֛נּוּ עַד־בֹּ֖קֶר בָּאֵ֥שׁ תִּשְׂרֹֽפוּ׃
Não deixarás nada disso até de manhã; o que sobrar até de manhã, queimarás com fogo.
וְכָ֘כָה֮ תֹּאכְל֣וּ אֹתוֹ֒ מׇתְנֵיכֶ֣ם חֲגֻרִ֔ים נַֽעֲלֵיכֶם֙ בְּרַגְלֵיכֶ֔ם וּמַקֶּלְכֶ֖ם בְּיֶדְכֶ֑ם וַאֲכַלְתֶּ֤ם אֹתוֹ֙ בְּחִפָּז֔וֹן פֶּ֥סַח ה֖וּא לַיהֹוָֽה׃
E assim o comereis: com as ancas cingidas, as sandálias nos pés, as varas na mão; comereis com receio - é uma refeição de Pessa'h para YHVH.
וְעָבַרְתִּ֣י בְאֶֽרֶץ־מִצְרַ֘יִם֮ בַּלַּ֣יְלָה הַזֶּה֒ וְהִכֵּיתִ֤י כׇל־בְּכוֹר֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מֵאָדָ֖ם וְעַד־בְּהֵמָ֑ה וּבְכׇל־אֱלֹהֵ֥י מִצְרַ֛יִם אֶֽעֱשֶׂ֥ה שְׁפָטִ֖ים אֲנִ֥י יְהֹוָֽה׃
Nesta noite, percorrerei a terra de Mitzraim e abaterei todos os primogénitos da terra de Mitzraim, desde os homens até aos animais, e julgarei todos os elo'ah de Mitzraim, eu, YHVH.
וְהָיָה֩ הַדָּ֨ם לָכֶ֜ם לְאֹ֗ת עַ֤ל הַבָּתִּים֙ אֲשֶׁ֣ר אַתֶּ֣ם שָׁ֔ם וְרָאִ֙יתִי֙ אֶת־הַדָּ֔ם וּפָסַחְתִּ֖י עֲלֵכֶ֑ם וְלֹֽא־יִֽהְיֶ֨ה בָכֶ֥ם נֶ֙גֶף֙ לְמַשְׁחִ֔ית בְּהַכֹּתִ֖י בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃
Quando eu vir o sangue, passarei por cima de vós; o golpe não se tornará para vós um portador de ruína, quando eu derrubar a terra de Mitzraim.
וְהָיָה֩ הַיּ֨וֹם הַזֶּ֤ה לָכֶם֙ לְזִכָּר֔וֹן וְחַגֹּתֶ֥ם אֹת֖וֹ חַ֣ג לַֽיהֹוָ֑ה לְדֹרֹ֣תֵיכֶ֔ם חֻקַּ֥ת עוֹלָ֖ם תְּחׇגֻּֽהוּ׃
Este dia será para vós um memorial, celebrarão como uma peregrinação - celebração para YHVH, ao longo das vossas gerações, como uma lei para os tempos, celebrarão este dia!
שִׁבְעַ֤ת יָמִים֙ מַצּ֣וֹת תֹּאכֵ֔לוּ אַ֚ךְ בַּיּ֣וֹם הָרִאשׁ֔וֹן תַּשְׁבִּ֥יתוּ שְּׂאֹ֖ר מִבָּתֵּיכֶ֑ם כִּ֣י ׀ כׇּל־אֹכֵ֣ל חָמֵ֗ץ וְנִכְרְתָ֞ה הַנֶּ֤פֶשׁ הַהִוא֙ מִיִּשְׂרָאֵ֔ל מִיּ֥וֹם הָרִאשֹׁ֖ן עַד־י֥וֹם הַשְּׁבִעִֽי׃
Durante sete dias, comereis matzot, e no primeiro dia tirareis o fermento das vossas casas, porque quem comer algo fermentado - desde o primeiro dia até ao sétimo dia - será eliminado de Israel!
וּבַיּ֤וֹם הָרִאשׁוֹן֙ מִקְרָא־קֹ֔דֶשׁ וּבַיּוֹם֙ הַשְּׁבִיעִ֔י מִקְרָא־קֹ֖דֶשׁ יִהְיֶ֣ה לָכֶ֑ם כׇּל־מְלָאכָה֙ לֹא־יֵעָשֶׂ֣ה בָהֶ֔ם אַ֚ךְ אֲשֶׁ֣ר יֵאָכֵ֣ל לְכׇל־נֶ֔פֶשׁ ה֥וּא לְבַדּ֖וֹ יֵעָשֶׂ֥ה לָכֶֽם׃
E no primeiro dia, proclamação de consagração, e no sétimo dia, proclamação de consagração, haverá para vós, nenhum tipo de trabalho a ser feito neles, apenas o que pertence a cada pessoa para comer, que só pode ser preparado por vós.
וּשְׁמַרְתֶּם֮ אֶת־הַמַּצּוֹת֒ כִּ֗י בְּעֶ֙צֶם֙ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה הוֹצֵ֥אתִי אֶת־צִבְאוֹתֵיכֶ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וּשְׁמַרְתֶּ֞ם אֶת־הַיּ֥וֹם הַזֶּ֛ה לְדֹרֹתֵיכֶ֖ם חֻקַּ֥ת עוֹלָֽם׃
E guardai o (Festival de) matzot! Pois neste mesmo dia eu trouxe as vossas forças da terra de Mitzraim. Guardem este dia durante as vossas gerações como uma lei para os séculos.
בָּרִאשֹׁ֡ן בְּאַרְבָּעָה֩ עָשָׂ֨ר י֤וֹם לַחֹ֙דֶשׁ֙ בָּעֶ֔רֶב תֹּאכְל֖וּ מַצֹּ֑ת עַ֠ד י֣וֹם הָאֶחָ֧ד וְעֶשְׂרִ֛ים לַחֹ֖דֶשׁ בָּעָֽרֶב׃
No primeiro (mês), no décimo quarto dia após a lua nova, ao pôr do sol, comereis matzot, até ao vigêsimo primeiro dia do mês, ao pôr do sol.
שִׁבְעַ֣ת יָמִ֔ים שְׂאֹ֕ר לֹ֥א יִמָּצֵ֖א בְּבָתֵּיכֶ֑ם כִּ֣י ׀ כׇּל־אֹכֵ֣ל מַחְמֶ֗צֶת וְנִכְרְתָ֞ה הַנֶּ֤פֶשׁ הַהִוא֙ מֵעֲדַ֣ת יִשְׂרָאֵ֔ל בַּגֵּ֖ר וּבְאֶזְרַ֥ח הָאָֽרֶץ׃
Durante sete dias, não se encontrará fermento nas vossas casas, porque quem comer o que fermenta, será eliminado da comunidade de Israel, quer seja peregrino ou natural da terra.
כׇּל־מַחְמֶ֖צֶת לֹ֣א תֹאכֵ֑לוּ בְּכֹל֙ מוֹשְׁבֹ֣תֵיכֶ֔ם תֹּאכְל֖וּ מַצּֽוֹת׃ {פ}
Tudo o que fermentar, não comereis; em todas as vossas povoações, comereis matzot'".
וַיִּקְרָ֥א מֹשֶׁ֛ה לְכׇל־זִקְנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֑ם מִֽשְׁכ֗וּ וּקְח֨וּ לָכֶ֥ם צֹ֛אן לְמִשְׁפְּחֹתֵיכֶ֖ם וְשַׁחֲט֥וּ הַפָּֽסַח׃
Mosheh mandou chamar todos os anciãos de Israel e lhes disse: " Escolham e, tomem uma ovelha para os vossos clãs, e abatam o animal do Pessah.
וּלְקַחְתֶּ֞ם אֲגֻדַּ֣ת אֵז֗וֹב וּטְבַלְתֶּם֮ בַּדָּ֣ם אֲשֶׁר־בַּסַּף֒ וְהִגַּעְתֶּ֤ם אֶל־הַמַּשְׁקוֹף֙ וְאֶל־שְׁתֵּ֣י הַמְּזוּזֹ֔ת מִן־הַדָּ֖ם אֲשֶׁ֣ר בַּסָּ֑ף וְאַתֶּ֗ם לֹ֥א תֵצְא֛וּ אִ֥ישׁ מִפֶּֽתַח־בֵּית֖וֹ עַד־בֹּֽקֶר׃
Depois, tomem um ramo de hissopo, embebam no sangue que está na bacia, e tocai a verga da porta e os dois umbrais com um pouco do sangue que está na bacia. Agora, ninguém sairá da entrada da sua casa até o dia amanhecer.
וְעָבַ֣ר יְהֹוָה֮ לִנְגֹּ֣ף אֶת־מִצְרַ֒יִם֒ וְרָאָ֤ה אֶת־הַדָּם֙ עַל־הַמַּשְׁק֔וֹף וְעַ֖ל שְׁתֵּ֣י הַמְּזוּזֹ֑ת וּפָסַ֤ח יְהֹוָה֙ עַל־הַפֶּ֔תַח וְלֹ֤א יִתֵּן֙ הַמַּשְׁחִ֔ית לָבֹ֥א אֶל־בָּתֵּיכֶ֖ם לִנְגֹּֽף׃
Quando vir o sangue na verga da porta e nos dois umbrais, YHVH passará por cima da entrada, e não dará licença ao autor da ruína para entrar em vossas casas para dar o golpe.
וּשְׁמַרְתֶּ֖ם אֶת־הַדָּבָ֣ר הַזֶּ֑ה לְחׇק־לְךָ֥ וּלְבָנֶ֖יךָ עַד־עוֹלָֽם׃
Deveis guardar esta palavra como uma lei para vós e para os vossos filhos, até ao fim dos tempos!
וְהָיָ֞ה כִּֽי־תָבֹ֣אוּ אֶל־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁ֨ר יִתֵּ֧ן יְהֹוָ֛ה לָכֶ֖ם כַּאֲשֶׁ֣ר דִּבֵּ֑ר וּשְׁמַרְתֶּ֖ם אֶת־הָעֲבֹדָ֥ה הַזֹּֽאת׃
Agora, quando entrardes na terra que YHVH vos dará, como ele disse, devereis celebrar este culto!
וְהָיָ֕ה כִּֽי־יֹאמְר֥וּ אֲלֵיכֶ֖ם בְּנֵיכֶ֑ם מָ֛ה הָעֲבֹדָ֥ה הַזֹּ֖את לָכֶֽם׃
E assim será, quando os vossos filhos vos disserem: "O que significa para vós este serviço?
וַאֲמַרְתֶּ֡ם זֶֽבַח־פֶּ֨סַח ה֜וּא לַֽיהֹוָ֗ה אֲשֶׁ֣ר פָּ֠סַ֠ח עַל־בָּתֵּ֤י בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ בְּמִצְרַ֔יִם בְּנׇגְפּ֥וֹ אֶת־מִצְרַ֖יִם וְאֶת־בָּתֵּ֣ינוּ הִצִּ֑יל וַיִּקֹּ֥ד הָעָ֖ם וַיִּֽשְׁתַּחֲוֽוּ׃
então dirás: 'É abate de Pessah para YHVH, que passou por cima das casas dos filhos de Israel em Mitzraim, quando deu o golpe em Mitzraim e salvou as nossas casas, e o povo se curvou'".
וַיֵּלְכ֥וּ וַֽיַּעֲשׂ֖וּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כַּאֲשֶׁ֨ר צִוָּ֧ה יְהֹוָ֛ה אֶת־מֹשֶׁ֥ה וְאַהֲרֹ֖ן כֵּ֥ן עָשֽׂוּ׃ {ס}
E os filhos de Israel foram e fizeram como YHVH tinha ordenado a Mosheh e a Aharon, e assim fizeram.
וַיְהִ֣י ׀ בַּחֲצִ֣י הַלַּ֗יְלָה וַֽיהֹוָה֮ הִכָּ֣ה כׇל־בְּכוֹר֮ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֒יִם֒ מִבְּכֹ֤ר פַּרְעֹה֙ הַיֹּשֵׁ֣ב עַל־כִּסְא֔וֹ עַ֚ד בְּכ֣וֹר הַשְּׁבִ֔י אֲשֶׁ֖ר בְּבֵ֣ית הַבּ֑וֹר וְכֹ֖ל בְּכ֥וֹר בְּהֵמָֽה׃
E foi a meio da noite: YHVH abateu todos os primogênitos na terra de Mitzraim, desde o primogênito do Faraó, que se assenta no seu trono, até ao primogênito do cativo na masmorra, e todos os primogênitos dos animais.
וַיָּ֨קׇם פַּרְעֹ֜ה לַ֗יְלָה ה֤וּא וְכׇל־עֲבָדָיו֙ וְכׇל־מִצְרַ֔יִם וַתְּהִ֛י צְעָקָ֥ה גְדֹלָ֖ה בְּמִצְרָ֑יִם כִּֽי־אֵ֣ין בַּ֔יִת אֲשֶׁ֥ר אֵֽין־שָׁ֖ם מֵֽת׃
O Faraó levantou-se de noite, ele e todos os seus servos, e todo o Mitzraim, e houve um grande clamor em Mitzraim, pois não havia casa em que não houvesse um morto.
וַיִּקְרָא֩ לְמֹשֶׁ֨ה וּֽלְאַהֲרֹ֜ן לַ֗יְלָה וַיֹּ֙אמֶר֙ ק֤וּמוּ צְּאוּ֙ מִתּ֣וֹךְ עַמִּ֔י גַּם־אַתֶּ֖ם גַּם־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּלְכ֛וּ עִבְד֥וּ אֶת־יְהֹוָ֖ה כְּדַבֶּרְכֶֽם׃
Ele mandou chamar Mosheh e Aharon durante a noite e disse: "Levantem-se, saí do meio do meu povo, vós, os filhos de Israel! Vão, sirvam o YHVH segundo as vossas palavras,
גַּם־צֹאנְכֶ֨ם גַּם־בְּקַרְכֶ֥ם קְח֛וּ כַּאֲשֶׁ֥ר דִּבַּרְתֶּ֖ם וָלֵ֑כוּ וּבֵֽרַכְתֶּ֖ם גַּם־אֹתִֽי׃
as vossas ovelhas e os vossos bois, tomem, como dissestes, e vão! E tragam uma bênção até para mim!"
וַתֶּחֱזַ֤ק מִצְרַ֙יִם֙ עַל־הָעָ֔ם לְמַהֵ֖ר לְשַׁלְּחָ֣ם מִן־הָאָ֑רֶץ כִּ֥י אָמְר֖וּ כֻּלָּ֥נוּ מֵתִֽים׃
Mitzraim pressionou fortemente o povo, para que o expulsassem rapidamente da terra, pois diziam: "Somos todos homens mortos!"
וַיִּשָּׂ֥א הָעָ֛ם אֶת־בְּצֵק֖וֹ טֶ֣רֶם יֶחְמָ֑ץ מִשְׁאֲרֹתָ֛ם צְרֻרֹ֥ת בְּשִׂמְלֹתָ֖ם עַל־שִׁכְמָֽם׃
Assim, o povo carregava a sua massa antes de ela ter fermentado, com as amassadeiras atadas nas suas roupas, sobre os ombros.
וּבְנֵי־יִשְׂרָאֵ֥ל עָשׂ֖וּ כִּדְבַ֣ר מֹשֶׁ֑ה וַֽיִּשְׁאֲלוּ֙ מִמִּצְרַ֔יִם כְּלֵי־כֶ֛סֶף וּכְלֵ֥י זָהָ֖ב וּשְׂמָלֹֽת׃
Ora, os filhos de Israel tinham feito conforme as palavras de Mosheh: tinham pedido aos Mitzrim objetos de prata e objetos de ouro, e roupas;
וַֽיהֹוָ֞ה נָתַ֨ן אֶת־חֵ֥ן הָעָ֛ם בְּעֵינֵ֥י מִצְרַ֖יִם וַיַּשְׁאִל֑וּם וַֽיְנַצְּל֖וּ אֶת־מִצְרָֽיִם׃ {פ}
YHVH tinha favorecido o povo aos olhos dos Mitzrim, e eles deixaram-se pedir. Assim despojaram os Mitzraim.
וַיִּסְע֧וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל מֵרַעְמְסֵ֖ס סֻכֹּ֑תָה כְּשֵׁשׁ־מֵא֨וֹת אֶ֧לֶף רַגְלִ֛י הַגְּבָרִ֖ים לְבַ֥ד מִטָּֽף׃
Os filhos de Israel deslocaram-se de Ra'amses para Sucot, cerca de seiscentos mil a pé, homens e crianças,
וְגַם־עֵ֥רֶב רַ֖ב עָלָ֣ה אִתָּ֑ם וְצֹ֣אן וּבָקָ֔ר מִקְנֶ֖ה כָּבֵ֥ד מְאֹֽד׃
e também am erev-rav/multidão mista subiu com eles, junto com ovelhas e bois, um gado extremamente pesado (em quantidade).
וַיֹּאפ֨וּ אֶת־הַבָּצֵ֜ק אֲשֶׁ֨ר הוֹצִ֧יאוּ מִמִּצְרַ֛יִם עֻגֹ֥ת מַצּ֖וֹת כִּ֣י לֹ֣א חָמֵ֑ץ כִּֽי־גֹרְשׁ֣וּ מִמִּצְרַ֗יִם וְלֹ֤א יָֽכְלוּ֙ לְהִתְמַהְמֵ֔הַּ וְגַם־צֵדָ֖ה לֹא־עָשׂ֥וּ לָהֶֽם׃
E cozeram a massa que tinham trazido de Mitzraim em bolos matsot, porque não tinha fermentado, pois tinham sido expulsos de Mitzraim e não puderam demorar-se, nem tinham feito provisões para si.
וּמוֹשַׁב֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר יָשְׁב֖וּ בְּמִצְרָ֑יִם שְׁלֹשִׁ֣ים שָׁנָ֔ה וְאַרְבַּ֥ע מֵא֖וֹת שָׁנָֽה׃
E o assentamento dos filhos de Israel, que se estabeleceram em Mitzraim, foi de trinta anos e quatrocentos anos.
Ao fim de trinta anos e quatrocentos anos, foi nesse mesmo dia: Todas as forças de YHVH saíram da terra de Mitzraim.
לֵ֣יל שִׁמֻּרִ֥ים הוּא֙ לַֽיהֹוָ֔ה לְהוֹצִיאָ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם הֽוּא־הַלַּ֤יְלָה הַזֶּה֙ לַֽיהֹוָ֔ה שִׁמֻּרִ֛ים לְכׇל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לְדֹרֹתָֽם׃ {פ}
Esta é a noite da guarda de YHVH, para os tirar da terra de Mitzraim; esta é a noite da guarda de YHVH, a guarda de todos os filhos de Israel, pelas suas gerações.
וַיֹּ֤אמֶר יְהֹוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֣ה וְאַהֲרֹ֔ן זֹ֖את חֻקַּ֣ת הַפָּ֑סַח כׇּל־בֶּן־נֵכָ֖ר לֹא־יֹ֥אכַל בּֽוֹ׃
YHVH disse a Mosheh e a Aharon: "Esta é a lei do Pessah: Nenhum filho estrangeiro pode comer dela.
וְכׇל־עֶ֥בֶד אִ֖ישׁ מִקְנַת־כָּ֑סֶף וּמַלְתָּ֣ה אֹת֔וֹ אָ֖ז יֹ֥אכַל בּֽוֹ׃
Mas o servo de alguém que foi adquirido por dinheiro - se o tiverdes circuncidado, ele poderá comer.
תּוֹשָׁ֥ב וְשָׂכִ֖יר לֹא־יֹ֥אכַל בּֽוֹ׃
Os colonos e os assalariados não podem comer dela.
בְּבַ֤יִת אֶחָד֙ יֵאָכֵ֔ל לֹא־תוֹצִ֧יא מִן־הַבַּ֛יִת מִן־הַבָּשָׂ֖ר ח֑וּצָה וְעֶ֖צֶם לֹ֥א תִשְׁבְּרוּ־בֽוֹ׃
Na mesma casa se deve comer, mas não se deve levar para fora de casa nada da carne, para fora. E não se lhe deve partir nem um osso.
כׇּל־עֲדַ֥ת יִשְׂרָאֵ֖ל יַעֲשׂ֥וּ אֹתֽוֹ׃
Toda a comunidade de Israel o deve fazer.
וְכִֽי־יָג֨וּר אִתְּךָ֜ גֵּ֗ר וְעָ֣שָׂה פֶ֘סַח֮ לַיהֹוָה֒ הִמּ֧וֹל ל֣וֹ כׇל־זָכָ֗ר וְאָז֙ יִקְרַ֣ב לַעֲשֹׂת֔וֹ וְהָיָ֖ה כְּאֶזְרַ֣ח הָאָ֑רֶץ וְכׇל־עָרֵ֖ל לֹֽא־יֹ֥אכַל בּֽוֹ׃
Ora, quando um estrangeiro peregrinar convosco e quiser fazer o Pessah a YHVH, todo o homem que estiver com ele deverá ser circuncidado; então poderá aproximar-se para fazê-la e será considerado como natural da terra. Mas o homem que tiver prepúcio não comerá dela.
תּוֹרָ֣ה אַחַ֔ת יִהְיֶ֖ה לָֽאֶזְרָ֑ח וְלַגֵּ֖ר הַגָּ֥ר בְּתוֹכְכֶֽם׃
Haverá uma só Instrução para o nativo e para o estrangeiro que peregrina no meio de vós."
וַיַּֽעֲשׂ֖וּ כׇּל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כַּאֲשֶׁ֨ר צִוָּ֧ה יְהֹוָ֛ה אֶת־מֹשֶׁ֥ה וְאֶֽת־אַהֲרֹ֖ן כֵּ֥ן עָשֽׂוּ׃ {ס}
Todos os filhos de Israel fizeram como YHVH ordenou a Mosheh e Aharon, e assim fizeram.
וַיְהִ֕י בְּעֶ֖צֶם הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה הוֹצִ֨יא יְהֹוָ֜ה אֶת־בְּנֵ֧י יִשְׂרָאֵ֛ל מֵאֶ֥רֶץ מִצְרַ֖יִם עַל־צִבְאֹתָֽם׃ {פ}
Foi nesse mesmo dia que YHVH tirou os filhos de Israel da terra de Mitzraim pelas suas forças.
וַיְדַבֵּ֥ר יְהֹוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃
YHVH falou a Mosheh, dizendo:
קַדֶּשׁ־לִ֨י כׇל־בְּכ֜וֹר פֶּ֤טֶר כׇּל־רֶ֙חֶם֙ בִּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָ֑ה לִ֖י הֽוּא׃
"Consagrem a mim todos os primogênitos, todos os que rompem o ventre entre os filhos de Israel, sejam homens ou animais de rebanho, pois são meus."
וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֜ה אֶל־הָעָ֗ם זָכ֞וֹר אֶת־הַיּ֤וֹם הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֨ר יְצָאתֶ֤ם מִמִּצְרַ֙יִם֙ מִבֵּ֣ית עֲבָדִ֔ים כִּ֚י בְּחֹ֣זֶק יָ֔ד הוֹצִ֧יא יְהֹוָ֛ה אֶתְכֶ֖ם מִזֶּ֑ה וְלֹ֥א יֵאָכֵ֖ל חָמֵֽץ׃
Mosheh disse ao povo: " Lembrem-se deste dia, em que saíram de Mitzraim, de uma casa de escravos, pois com força de mão YHVH vos tirou daqui: não se deve comer nada fermentado.
הַיּ֖וֹם אַתֶּ֣ם יֹצְאִ֑ים בְּחֹ֖דֶשׁ הָאָבִֽיב׃
Hoje vais sair, na lua nova do grão maduro.
וְהָיָ֣ה כִֽי־יְבִיאֲךָ֣ יְהֹוָ֡ה אֶל־אֶ֣רֶץ הַֽ֠כְּנַעֲנִ֠י וְהַחִתִּ֨י וְהָאֱמֹרִ֜י וְהַחִוִּ֣י וְהַיְבוּסִ֗י אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֤ע לַאֲבֹתֶ֙יךָ֙ לָ֣תֶת לָ֔ךְ אֶ֛רֶץ זָבַ֥ת חָלָ֖ב וּדְבָ֑שׁ וְעָבַדְתָּ֛ אֶת־הָעֲבֹדָ֥ה הַזֹּ֖את בַּחֹ֥דֶשׁ הַזֶּֽה׃
E há-de ser que, quando YHVH vos levar à terra dos K'naani, dos Ḥiti, dos Emori, dos Ḥivi e dos Ievussi, que ele jurou a vossos pais dar a vocês, terra que mana leite e mel, deverão prestar este serviço, nesta lua nova:
שִׁבְעַ֥ת יָמִ֖ים תֹּאכַ֣ל מַצֹּ֑ת וּבַיּוֹם֙ הַשְּׁבִיעִ֔י חַ֖ג לַיהֹוָֽה׃
Durante sete dias vocês comerão matzot, e ao sétimo dia haverá uma festa de peregrinação a YHVH.
מַצּוֹת֙ יֵֽאָכֵ֔ל אֵ֖ת שִׁבְעַ֣ת הַיָּמִ֑ים וְלֹֽא־יֵרָאֶ֨ה לְךָ֜ חָמֵ֗ץ וְלֹֽא־יֵרָאֶ֥ה לְךָ֛ שְׂאֹ֖ר בְּכׇל־גְּבֻלֶֽךָ׃
Durante os sete dias, comereis matzot, não vereis nada fermentado convosco, não vereis fermento convosco, em todo o vosso território.
וְהִגַּדְתָּ֣ לְבִנְךָ֔ בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא לֵאמֹ֑ר בַּעֲב֣וּר זֶ֗ה עָשָׂ֤ה יְהֹוָה֙ לִ֔י בְּצֵאתִ֖י מִמִּצְרָֽיִם׃
Nesse dia, contarás ao teu filho, dizendo: "Foi por causa do que YHVH fez por mim, quando saí de Mitzraim".
וְהָיָה֩ לְךָ֨ לְא֜וֹת עַל־יָדְךָ֗ וּלְזִכָּרוֹן֙ בֵּ֣ין עֵינֶ֔יךָ לְמַ֗עַן תִּהְיֶ֛ה תּוֹרַ֥ת יְהֹוָ֖ה בְּפִ֑יךָ כִּ֚י בְּיָ֣ד חֲזָקָ֔ה הוֹצִֽאֲךָ֥ יְהֹוָ֖ה מִמִּצְרָֽיִם׃
Será para ti um sinal na tua mão e um lembrete entre os teus olhos, para que a Instrução de YHVH esteja na tua boca, que por uma mão forte YHVH te tirou de Mitzraim.
וְשָׁמַרְתָּ֛ אֶת־הַחֻקָּ֥ה הַזֹּ֖את לְמוֹעֲדָ֑הּ מִיָּמִ֖ים יָמִֽימָה׃ {פ}
De ano para ano, de dia para dia, guardareis esta lei no seu tempo determinado!
וְהָיָ֞ה כִּֽי־יְבִאֲךָ֤ יְהֹוָה֙ אֶל־אֶ֣רֶץ הַֽכְּנַעֲנִ֔י כַּאֲשֶׁ֛ר נִשְׁבַּ֥ע לְךָ֖ וְלַֽאֲבֹתֶ֑יךָ וּנְתָנָ֖הּ לָֽךְ׃
Será que, quando YHVH te levar à terra dos K'naani, como ele jurou a você e a seus pais, e a dá a você,
וְהַעֲבַרְתָּ֥ כׇל־פֶּֽטֶר־רֶ֖חֶם לַֽיהֹוָ֑ה וְכׇל־פֶּ֣טֶר ׀ שֶׁ֣גֶר בְּהֵמָ֗ה אֲשֶׁ֨ר יִהְיֶ֥ה לְךָ֛ הַזְּכָרִ֖ים לַיהֹוָֽה׃
transferireis para YHVH todo o feto de uma mãe, todo o feto de um animal que vos pertence; os machos são para YHVH.
וְכׇל־פֶּ֤טֶר חֲמֹר֙ תִּפְדֶּ֣ה בְשֶׂ֔ה וְאִם־לֹ֥א תִפְדֶּ֖ה וַעֲרַפְתּ֑וֹ וְכֹ֨ל בְּכ֥וֹר אָדָ֛ם בְּבָנֶ֖יךָ תִּפְדֶּֽה׃
Todo o jumento que for violado, resgatareis com um cordeiro; se não o resgatardes, quebrareis o seu pescoço. E a todo primogênito dos vossos filhos resgatareis.
וְהָיָ֞ה כִּֽי־יִשְׁאָלְךָ֥ בִנְךָ֛ מָחָ֖ר לֵאמֹ֣ר מַה־זֹּ֑את וְאָמַרְתָּ֣ אֵלָ֔יו בְּחֹ֣זֶק יָ֗ד הוֹצִיאָ֧נוּ יְהֹוָ֛ה מִמִּצְרַ֖יִם מִבֵּ֥ית עֲבָדִֽים׃
Quando, no dia seguinte, o teu filho te perguntar: "O que significa isto?", deverás dizer-lhe: "Pela força das mãos, YHVH tirou-nos de Mitzraim, de uma casa de servos.
וַיְהִ֗י כִּֽי־הִקְשָׁ֣ה פַרְעֹה֮ לְשַׁלְּחֵ֒נוּ֒ וַיַּהֲרֹ֨ג יְהֹוָ֤ה כׇּל־בְּכוֹר֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מִבְּכֹ֥ר אָדָ֖ם וְעַד־בְּכ֣וֹר בְּהֵמָ֑ה עַל־כֵּן֩ אֲנִ֨י זֹבֵ֜חַ לַֽיהֹוָ֗ה כׇּל־פֶּ֤טֶר רֶ֙חֶם֙ הַזְּכָרִ֔ים וְכׇל־בְּכ֥וֹר בָּנַ֖י אֶפְדֶּֽה׃
E quando o Faraó endureceu o seu coração contra a nossa libertação, o YHVH matou todos os primogênitos em toda a terra de Mitzraim, desde o primogênito dos homens até ao primogênito dos animais. Por isso, eu mesmo ofereço a YHVH todos os que rompem o ventre, os machos, e resgato todos os primogênitos dos meus filhos".
וְהָיָ֤ה לְאוֹת֙ עַל־יָ֣דְכָ֔ה וּלְטוֹטָפֹ֖ת בֵּ֣ין עֵינֶ֑יךָ כִּ֚י בְּחֹ֣זֶק יָ֔ד הוֹצִיאָ֥נוּ יְהֹוָ֖ה מִמִּצְרָֽיִם׃ {ס}
Será por sinal na vossa mão e por totafot entre os vossos olhos, porque pela força da mão YHVH nos tirou de Mitzraim".
